Pan gość zupełnie nie zna specyfiki pracy w urzędach i policji. Najważniejsza jest statystyka. Czyli najlepsze są sprawy najprostsze, sztampowe, łatwe do zakończenia, takie w których wydaje się proste i niekontrowersyjne środki. Bo tylko tak można mieć osiągi, żeby się szefostwo i minister nie czepiali. Sprawy trudne to przekleństwo. Nie tylko dlatego, że są trudne, tylko bo się ciągną, bo zajmują czas, bo nie dają punktów w statystyce. Nieważne, że są poważniejsze, nikt z góry na to nie patrzy. Nikogo nie interesuje, że się namęczyłeś szukając jakiegoś dr. Moriarty, a skutki dzięki dziurawemu prawu są mizerne. W tym samym czasie twój kolega wykrył dwie sprawy, warte 50 zł., ale zakończył je, wydał środki i został urzędowym człowiekiem sukcesu, na którym masz się wzorować, według nadzorców. No to co się Pan dziwi, panie gościu. Statystyka i nadzorcy dostający premię za statystykę degenerują administrację państwową.

Pan gość zupełnie nie zna specyfiki pracy w urzędach i policji. Najważniejsza jest statystyka. Czyli najlepsze są sprawy najprostsze, sztampowe, łatwe do zakończenia, takie w których wydaje się proste i niekontrowersyjne środki. Bo tylko tak można mieć osiągi, żeby się szefostwo i minister nie czepiali. Sprawy trudne to przekleństwo. Nie tylko dlatego, że są trudne, tylko bo się ciągną, bo zajmują czas, bo nie dają punktów w statystyce. Nieważne, że są poważniejsze, nikt z góry na to nie patrzy. Nikogo nie interesuje, że się namęczyłeś szukając jakiegoś dr. Moriarty, a skutki dzięki dziurawemu prawu są mizerne. W tym samym czasie twój kolega wykrył dwie sprawy, warte 50 zł., ale zakończył je, wydał środki i został urzędowym człowiekiem sukcesu, na którym masz się wzorować, według nadzorców. No to co się Pan dziwi, panie gościu. Statystyka i nadzorcy dostający premię za statystykę degenerują administrację państwową.