Okazuje się, że przyznaje się do tego bardzo niewiele osób. Albo jesteśmy lekkoduchami, albo pracy nienawidzimy, albo zwyczajnie jej nie mamy. Z perspektywy ludzi starszych jest to największy problem. - Kiedyś byłem pracoholikiem, ale ze względu na pieniądze było warto, dzisiaj pracy nie ma i to jest tragedia - mówi pan po sześćdziesiątce. Młodym również nie jest łatwo. Dlatego widzą, że ich wielkim atutem jest fakt nieposiadania rodziny. - Dopóki będę kawalerem, będę pracoholikiem.