Dr Konstanty Szułdrzyński komentując sprawę zmarłego Polaka w Anglii uważa, że w tej sprawie trzeba zachować daleko idącą ostrożność. Podkreśla, że w Wielkiej Brytanii jest inne prawodawstwo i zasady. Anestezjolog zaznacza, że w Polsce, w porównaniu do innych krajów, takich osób nie odłącza się od aparatury podtrzymującej życie. Przypomina, że zgodę wyraziła żona i dzieci zmarłego. - To są bardzo trudne tematy. Dobrze, żeby tego rodzaju sytuacje stały się przyczynkiem do poważnej debaty publicznej w Polsce. Ciężko tego rodzaju rzeczy omawiać w atmosferze skandalu i sensacji - zauważa dr Szułdrzyński. Członek Rady Medycznej ds. COVID-19 przy premierze dodaje, że nowoczesna medycyna ma duże możliwości w sferze podtrzymywania funkcji życiowej, ale to nie przekłada się na możliwości leczenia.

27-01-2021

Tagi:

anglia, konstanty szułdrzyński, Polak w śpiączce

Tranksrypcja:Panie doktorze, wczoraj w Wielkiej Brytanii zmarł Polak prze...

rozwiń

głośna sprawa jego podłączenia do aparatury podtrzymującej życie była przedmiotem sporu sądowego. W ostatnich dniach

w sprawę zaangażował się także polski rząd. Mężczyzna był podłączany do aparatury, odłączany i

to był, można powiedzieć, prawdziwy serial. W kontekście tej śmierci wypowiedział między innymi profesor Wojciech Maksymowicz, który

opowiedział się za tym, aby Polaka ściągnąć do Polski i poddawać go leczeniu. Profesor Wojciech Maksymowicz powiedział: "Morderstwo

to mocne słowo, ale delikatne w tym świecie nie docierają. Jeśli coś jest zaplanowane od początku do końca, ma na celu przerwanie

życia - to jest morderstwo. To było prawne morderstwo, choć dokonane rękoma personelu medycznego. Skrócono życie w sposób

wyjątkowo perfidny, bo nie podając jedzenia i picia". To wypowiedź profesora Wojciecha Maksymowicza w wywiadzie

dla Wprost. Jak pan odniesie się do tych słów w kontekście tej historii Polaka w Wielkiej Brytanii

odłączonego od aparatury, historii, którą żyła cała Polska?

Ja myślę, że tu trzeba zachować daleko idącą ostrożność w wszelkiego rodzaju sądach. Prawodawstwo

Wielkiej Brytanii jest na pewno zupełnie inne niż u nas i

zasady, którymi się kierujemy są inne. U nas się takich osób w

takiej sytuacji nie odłącza, natomiast w innych krajach się to robi i przesłanki,

które za tym przemawiają, są niebagatelne.

Są

na tyle istotne, że proszę zwrócić uwagę, że w tym przypadku, na tego rodzaju postępowanie

zgodę wyraziła żona i dzieci, o ile wiem, zmarłego.

W związku z tym argumenty, które stały za wstrzymaniem

się od podtrzymywania życia, musiały być ważne. Po której stronie stronie leży racja, nie mnie orzekać,

ponieważ zbyt mało na ten temat wiem.

Musimy mieć świadomość, że niektóre kraje są na troszeczkę innym etapie tego rodzaju postępowań, u nas się walczy o

życie człowieka do

ostatniej chwili i to

życie ma wartość niezależne od tego, czy człowiek ma szansę na odzyskanie świadomości, czy

nie ma szansy. Z tego co wiem, to czas zatrzymania krążenia u tego człowieka był na tyle długi... 45 minut.

Tak, że

tutaj szansa na odzyskanie przez niego przytomności

zapewne była bardzo, bardzo niewielka. To

są bardzo trudne tematy, dobrze by było, żeby tego rodzaju tematy stały się przyczynkiem do poważnej

debaty publicznej w Polsce, bo trudno tego rodzaju rzeczy

omawiać w atmosferze skandalu i sensacji. Natomiast jeśli chodzi o możliwość przeprowadzania takiego

dialogu w Polsce, no to niestety jestem pesymistą.

Obawiam się, że on padnie ofiarą walki

politycznej i nie doprowadzi nas do żadnych rozstrzygnięć i żadnego konsensu społecznego, który jest

bardzo ważny. Bo pamiętajmy o tym, że nowoczesna medycyna ma ogromne zdolności do podtrzymywania funkcji życiowych ludzi,

ale to podtrzymywanie czynności życiowych nie przekłada się bezpośrednio na nasze możliwości leczenia. Możemy kogoś

przytrzymać przy życiu, ale nie być wcale w stanie go wyleczyć. I teraz

pytanie, w jakich przypadkach mamy to życie podtrzymywać, a w jakich pozwolić na coś, co byłoby naturalną koleją losu

w sytuacji uszkodzenia mózgu, czyli na śmierć człowieka, który nie jest w stanie sam oddychać ani się odżywiać. To

są bardzo trudne pytania i one wymagają refleksji, spokoju i rzeczowych argumentów, a nie atmosfery

takiej politycznej przepychanki. Jeszcze w

tym kontekście, panie doktorze, Ewa Błaszczyk, inicjatorka założenia kliniki Budzik powiedziała: "Pacjent

nie miał orzeczenia o śmierci mózgu, należało pacjenta karmić, poić i podjąć neurorehabilitację. To był nasz klasyczny pacjent".

Gdyby pacjent w takim stanie znalazł się właśnie w polskim szpitalu, tak właśnie by się działo, że byłby

podłączony do odpowiedniej aparatury i do końca rzeczywiście próbowano by go podtrzymywać

przy życiu, czy też walczyć o jego życie?

Zgodnie z polskimi przepisami i praktyką kliniczną, która w Polsce dominuje, zapewne tak by było. Czy to by

wpłynęło istotnie na poprawę

rokowania tego pacjenta - nie wiem i nie wydaje mi się, żeby to rzeczywiście

mogło zmienić jego losy.

2 reakcje

Podziel się

Komentarze (1)

27-01-2021

JacekAnglicy zachowują się podobnie do Niemców w obozach śmierci. Też sami decydują kto ma żyć a kto do gazu. Zresztą cały zgniły zachód. Szybko się od Niemców uczą

zobacz więcej komentarzy (1)

Zmarł Polak w śpiączce w Anglii. Anestezjolog chce debaty publicznej

Wybrane dla Ciebie

Programy Wirtualnej Polski