Od lat 60. XX w. wiemy, że niewidoczna strona naszego naturalnego satelity zdecydowanie różni się od tej, którą widzimy z Ziemi praktycznie wszystkim. Ukształtowaniem, składem skał, czy grubością skorupy. Międzynarodowa ekipa naukowców zaproponowała wyjaśnienie tego zjawiska. Ich zdaniem Księżyc doświadczył dramatycznego uderzenia w swoją widoczną stronę, co wyrzuciło w przestrzeń dużo pyłu, który przyciągany siłą grawitacji satelity, opadł na jego niewidoczną stronę. Naukowcy przeprowadzili 360 symulacji takiego zderzenia. Wynika z nich, że obiekt, jaki uderzył w Księżyc, miał 780 km długości i uderzył z prędkością 6,25 km/s, wzbijając w przestrzeń od 5 do 10 km pyłu. To wyjaśnia istnienie dodatkowej warstwy skorupy Księżyca, zaobserwowanej podczas misji GRAIL przeprowadzonej przez NASA w 2012 r., a także różnice w składzie skorupy Księżyca i Ziemi.